Muhammed Ve Sameer

Şimdilerde bir gözün diğerine faydası yok. Ama yukarıda ki fotoğrafın öyle bir hikayesi var ki önceden insanların ne kadar sıcak kanlı olduğunu, yardımsever olduğunu ve ayrımcı olmadığını gösteriyor bize. Şu yeryüzünde her şey ne kadar birbirinin karşıtıysa, bir o kadar da birbirinin tamlayanıdır. Tam olarak kastettiğimin karşılığı olmasa da “Zıtların birliği” ilkesi bile yarımı tam eylemenin sonucudur. 
 

İşte Fotoğrafın hikayesi : 1889 yılında, Suriye'de (daha zayıf bir kaynağa göre ise Filistin’de) Fransız fotoğrafçı Tancrède Dumas‘ın çektiği fotoğraf… Fotoğraftakiler; Muhammed isimli görme engelli bir Müslüman ve Sameer isimli felçli bir Hrıstiyan. Sameer, kalabalık sokaklarda Muhammed'in taşıyıcılığına, Muhammed de Sameer'in rehberliğine güveniyordu. Sameer'in gören gözleri, Muhammed'in ise yürüyen bacakları sayesinde, birlikle hayata tutunmuşlardı. Sameer ve Muhammed, birer hafta arayla hayata gözlerini yummuşlar. İkisi de yetimdi, kimseleri yoktu ve aynı evde yaşıyorlardı. Ölene kadar birlikte yaşadılar. Sameer öldüğünde Muhammed onun odasında günlerce ağladı ve kısa bir süre sonra üzüntüden o da öldü.